گروه معماری متاخرترین گروه در دانشکده مهندسی دانشگاه شهید چمران اهواز است که از سال 87 و با پذیرش دانشجو در مقطع کارشناسی کار خود را آغاز کرده، با این وصف تاریخچه رشته معماری در دانشگاه شهید چمران اهواز قدمتی بسی بیشتر دارد. اولین تلاشها در جهت تاسیس رشته معماری به سالهای آغازین دهه هفتاد باز می گردد که سرانجام به تاسیس رشته معماری در مقطع کاردانی و در شاخه شمالی دانشگاه در سال74 منجر گردید. پس از آن نیز با ایجاد مقاطع کارشناسی ناپیوسته (1380) و سپس کارشناسی پیوسته (1382)، روند توسعه رشته معماری در دانشگاه شهید چمران ادامه داشته است. اما از سال 1383 و با استقلال شاخه شمالی دانشگاه تحت عنوان مجتمع آموزش عالی و سپس دانشگاه صنعتی جندی شاپور، عملا دانشگاه شهید چمران اهواز فاقد رشته معماری گشت. از سال 87 و با همت مدیریت دانشگاه و مسوولان استان، خصوصا جناب آقای دکتر حجازی، استاندار سابق خوزستان و عضو هیات علمی دانشگاه شهید چمران اهواز، مجددا رشته معماری در این دانشگاه و این بار در دانشکده مهندسی راه اندازی گردید.

گروه معماری، از سال 1387 تاسیس و یکسال بعد با استقرار فضاهای گروه و اتاق اساتید در طبقه دوم دانشکده مهندسی، رسما راه اندازی گردید. از نیمسال اول 93-92 با انتقال مکان آتلیه ها و فضاهای گروه و اتاقهای اساتید به محل سابقه کتابخانه دانشکده مهندسی با زیربنای حدود 3000 متر مربع، بخش عمده ای از نیازهای کمی گروه معماری تا سالهای آتی برآورده گردیده است. یکی از دغدغه های جدی گروه معماری از زمان تاسیس تا کنون تامین کادر علمی لایق و شایسته بوده است که امید است با استخدام اعضای هیات علمی جدید، تسریع روند جذب نیروهای شایسته و افزایش امکانات و تجهیزات کارگاهی گروه، گامهای موثری در توسعه کیفی گروه معماری نیز برداشته شود.

گروه در حال حاضر دارای 5 عضو هیات علمی تمام وقت (با مرتبه مربی و استادیار)، دوعضو بورسیه (مامور به تحصیل) و به طور متوسط 7تا8 استاد مدعو در هر ترم می باشد. ضمنا دوتن از اعضای هیات علمی شایسته گروه معماری، سرکار خانم مهندس نام آور و آقای مهندس میلاد پرتار، در سال93 به ترتیب به واسطه استعفا و پایان قرارداد طرح خدمت، از گروه جدا گردیدند که برای این عزیزان در سایر مراحل زندگی آرزوی موفقیت داریم.

چگونگی تعریف معماری، یکی از پردامنه ترین مباحث در این رشته است. هرچند محصول نهایی کار معماران ساختمان است اما معماری چیزی بسیار فراتر از ساختمان سازی است؛ همانگونه که محصول نهایی کار نویسندگان نوشته است، اما نویسندگی چیزی بسیار فراتر از نوشتن است .

معماری ظرف زندگی انسانهاست و همچون زندگی سرشار از تنوع، نابهنگامی و شگفتی است. معماران برای ساختن این ظرف از یک سو بر اندازه ها و دانش اندازه، یا همان هندسه، که پایه هر دانش مهندسی است تکیه دارند و از سوی دیگر، بر نیازها و خواستهای جسمی و روحی انسان، به عنوان کاربر و کارفرمای معماری. بنابراین معماری محتاج طیف گسترده ای از دانشهاست. شاید در هیچ رشته و پیشه دیگری نیاز نباشد که کسی چنین محدوده وسیعی از اطلاعات را در راستای دستیابی به هدفی ویژه، قابل لمس و عینی به کار گیرد. یک معمار باید درباره تاریخ، هنر، جامعه شناسی، فیزیک، روانشناسی، مصالح شناسی، نمادشناسی، فرآیندهای سیاسی و موارد بی شمار دیگری اطلاعات داشته باشد تا در نهایت بتواند ساختمانی بسازد که با آیین نامه های نظم دهنده هماهنگ باشد؛ در برابر زلزله مقاومت کند؛ تهویه مناسب داشته باشد؛ سیستم های مکانیکی کاربردی و آسانسورهای قابل استفاده داشته باشد و بتواند در برابر نیازهای احساسی و کاربردی پیچیده کاربرانش پاسخگو باشد. یاد گرفتن اینکه بتوانیم موضوعات بسیار زیادی را به یک محصول مرتبط کنیم و در نهایت محصولی منسجم، یکدست و یکپارچه تولید کنیم، نیاز به زمان زیادی دارد و با انجام سعی و خطا در دراز مدت محقق می شود .

اگر شما قصد دارید که در زمینه معماری فعالیت کنید، باید سال های زیادی را صرف آن کنید. این زمان طولانی، چیزی است که در نهایت، روزی شما را به موفقیت خواهد رساند؛ هرچند احتمالا دیرتر از مهندسان همدوره ولی غیر هم رشته با شما.ماتئو فردریک، یک معلم معماری، می گوید بیشتر معماران، پیشرفت های کاریشان را در حدود 50 سالگی تجربه می کنند! اما، خبر خوب آنکه،  لذت بردن از معماری را در هر سنی می توان تجربه کرد. پس اگر شما برای درآمدن به معماری مرددید، توصیه ما را بپذیرید :

« به معماری درآیید و از معمار شدن خود لذت ببرید »

گروه معماری دانشگاه شهید چمران